Հայաստանի ներկայիս իշխանություններն ամեն անգամ օգտագործում են այն փաստը, որ հայ ժողովուրդը կրկին անգամ իրենց ընտրել է Հայաստանի բարձրագույն իշխանության ղեկին։ Այս առումով իշխանությունը որոշումներ է կայացնում Հայաստանի համար կենսական նշանակություն ունեցող հարցերի շուրջ և յուրաքանչյուր անգամ այդ որոշումները հիմնավորում է այն հանգամանքով, որ եթե հանրությունը հնարավորություն է տվել իրենց կրկին իշխելու, ապա համաձայնություն է տվել կառավարության ցանկացած գործողության համար։
Այս համատեքստում, կառավարության հերթական խայտառակ որոշումներից մեկը Ամուլսարի վերաբացումն է։ Այս հարցի շուրջ չկա համաձայնություն։ Իրենց բողոքի ձայնն են բարձրացրել բնապահպանները և տեղաբնակները։ Վերջիններս անհանգստացած են հանքի շահագործման արդյունքում հնարավոր հետևանքներից։ Բնապահպանները ոչ 1 անգամ նշում են, որ հանքում առկա ուրանի պաշարները անդառնալի հետևանքներ կարող են ունենալ և հանգեցնել բնապահպանական աղետի հանքի շահագործման հետևանքով։ Այս հարցը բազմիցս հետաձգվել է և, հավանաբար, տեսնելով, որ հանրությունն իր ուշադրության կենտրոնում է պահում այլ հարցեր, փաստացի իշխանությունը գնացել է գործարքի։
Դեռևս պարզ չէ, թե այս գործարքի հետևում ինչպիսի ուժեր են աշխատել, ինչպիսի գումարներ կարող են շրջանառված լինել, որպեսզի կայացվեր այս հակահայկական, հակաբնապահպանական և հակատնտեսական որոշումը։ Հայաստանի էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանը մեծ գոհունակությամբ և ժպիտով ստորագրեց մի հուշագիր, որի արժեքը, ըստ հրապարակված տվյալների, կազմում է 250 միլիոն ԱՄՆ դոլար.
Այս խայտառակ որոշման արդյունքում, ըստ Հայաստանի իշխանությունների, Հայաստանը ունենալու է հավելյալ 1 % տնտեսական աճ։ Ներկայացված այս թիվը չափազանց կասկածելի է և խնդրում ենք տրամադրել այն հաշվարկները, որոնք հանգեցրել են նման եզրահանգման։ Բացի այդ՝ արդյոք այս աճը թունավոր չի լինելու հայ ժողովրդի համար։ Շրջակա համայնքներին Լիդիան Արմենիան պարտավորվելու է վճարել տարեկան 7 միլիոն ԱՄՆ դոլար։ Հարց է առաջանում սա ինչ վճար է կամ սա ինչ կաշառք է։ Իսկ կառավարությունն առանց որևէ գումար ծախսելու ստանալու է նոր ընկերության բաժնետոմսերի 12,5 %-ը։ Հարց է առաջանում ովքեր են տիրանալու այս բաժնետոմսերին։ Այս ամենում ամենացավալին և տխրեցնողը այն է, որ որևէ բառ կամ հիմնավորումներ չեն ասվում և բերվում սպասվելիք բնապահպանական խնդիրների մասին։ Որևէ կերպ չի հասկացվում կոնկրետ ինչ միջոցառումներ և ինչ գումարներ են ծախսվելու հնարավոր բնապահպանական, առողջապահական և այլ խնդիրները լուծելու համար։